Kaldırıyorum birer birer ağırlıklarımı . Barikatlar engelleyemiyor ruhumun kanatlanan kollarını. Derin ve huzurlu bir mavi açıyor bana en saf yanını. Bir kahve falı gibi öteledim karanlıklarımı. Güneşi alıyorum korkmadan içeri. Mavinden cesaret aldım. Şimdi sen çek çıkar sıkışıp kalan parçamı...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder